Wycieczka pełna kontrastów – historia, słodycze i dawne cywilizacje. Relacja z wyjazdu klasy 7d.
W dniu 29 maja 2025 roku uczniowie klasy 7d wraz z wychowawczynią Panią Beatą Kraską oraz opiekunem Panią Anną Tęczą-Blicharz wyruszyli na pełną wrażeń wycieczkę po Podkarpaciu. Odwiedzili trzy niezwykłe miejsca: schron kolejowy w Stępinie, Muzeum Lizaka w Jaśle oraz Skansen Archeologiczny „Karpacka Troja” w Trzcinicy. Każdy punkt programu dostarczył uczniom innych doświadczeń – od historii II wojny światowej, przez słodką przygodę z cukiernictwem, aż po fascynujące ślady prehistorycznych cywilizacji.
Schron kolejowy w Stępinie – świadectwo burzliwych dziejów
Pierwszym przystankiem był monumentalny bunkier kolejowy w Stępinie – jeden z największych tego typu obiektów w Europie. Zbudowany przez Niemców podczas II wojny światowej, skrywał wiele tajemnic. Uczniowie z zainteresowaniem słuchali przewodnika, który w ciekawy sposób przybliżył im historię tego miejsca. Warto zaznaczyć, że przewodnik pochwalił uczniów za wzorowe zachowanie i skupienie podczas zwiedzania.
Muzeum Lizaka – słodka strona edukacji
Kolejnym etapem była wizyta w kolorowym i pachnącym Muzeum Lizaka w Jaśle. Dzieci dowiedziały się, jak powstają lizaki, poznały historię cukiernictwa, a następnie samodzielnie stworzyły swoje słodkie arcydzieła. To była nie tylko smakowita, ale również kreatywna i radosna lekcja.
Karpacka Troja – wędrówka w czasy prehistoryczne
Ostatnim punktem była Karpacka Troja – skansen archeologiczny w Trzcinicy. Uczniowie zwiedzili zrekonstruowaną osadę, wspięli się na wieżę widokową, strzelali z łuku, jeździli wozem, a także obejrzeli film przybliżający życie ludzi sprzed tysięcy lat. Pogoda w tym miejscu nam sprzyjała, dzięki czemu mogliśmy w pełni cieszyć się atrakcjami na świeżym powietrzu.
Wspólne doświadczenie i dumni opiekunowie
Choć pogoda bywała kapryśna, deszcz padał wyłącznie wtedy, gdy byliśmy w budynkach – w schronie, muzeum czy podczas obiadu. Podczas całego wyjazdu uczniowie byli uśmiechnięci, aktywnie uczestniczyli we wszystkich punktach programu, śmiali się, rozmawiali i wspólnie spędzali czas. W busie rozbrzmiewały piosenki, a atmosfera była naprawdę radosna.
Zarówno pani pilotka, przewodnik, jak i obsługa restauracji byli pod ogromnym wrażeniem kultury osobistej i zdyscyplinowania naszych uczniów. Obiad smakował wszystkim – zjedzony został do ostatniego okruszka, a pani z restauracji nie kryła uznania dla całej grupy.
Jako opiekunowie byliśmy bardzo dumni z postawy naszych uczniów. Dziękujemy rodzicom za wychowanie tak wspaniałej młodzieży – pełnej ciekawości świata, otwartej i pełnej szacunku wobec innych. Mamy nadzieję, że ten wyjazd zostanie w ich pamięci jako piękne wspomnienie i wartościowa lekcja poza szkolną ławką.
dr Beata Kraska, Anna Tęcza-Blicharz
